Ang aking Mga Tula

Kisap-Mata

 ni Diana Ceralde

Dalawang taon  na ang lumipas

Sugat ng kahapo’y di magwakas.

Kahit nahawi na ang mga ulap

Ikaw pa rin ang pinapangarap.

Kinabukasan ay hindi matanaw,

Kasiglahan ay parang ninakaw

Parang nauupos na kandila,

Ibong sa hawla’y di makawala.

Kahapon lang tayo’y magkasama,

 Tanging mababanaag ay saya.

Mga puso nati’y di magkamayaw

Habang lumulubog ang araw.

Sadyang mapaglaro ang tadhana

Ginimbal ng isang masamang balita.

Kailan man ay di  na magtatagpo

Di na masisilayan ang mukha mo.

Ang pangako mo’y aalagaan,

Pero agad din akong nilisan.

Pagmamahalan parang kisap-mata

Ilang saglit lang at agad nawala.

Ang kalangitan ay nangitim

Nag-iisa lamang sa dilim.

Panaghoy ay lalong nagingibabaw,

Apoy sa dibdib ay umaapaw.

Pagkawala mo’y aking kamatayan

Nalunod  sa kumunoy ng kalungkutan.

Unti-unting nawala ang kinang ng tala

Bumuhos ang ulan at patuloy sa pagluha.

Di matakasan multo ng nakaraan,

Hanggang ngayon sa puso’y naninirahan.

Bakit pa pinagtagpo ni kupido?

Tayo rin pala ay magkakalayo.

Sa tuwing ikaw ay napapaginipan

Pagtulo ng luha’y di mapigilan.

Pangalan mo’y laging isinisigaw

Kahit wala na sa mundong ibabaw.

Kahit pantay na ang iyong mga paa,

Hiling ko ay mabasa mo aking tula,

Tulang inaalay ko lamang sa iyo

Unang adan na nagpatibok sa aking puso.

Maestro

 ni Diana Ceralde

Nakaupo lamang sa isang upuan

Binabalikan buhay sa nakaraan.

Hawak ang patpat at puting panulat

Habang ang libro ay binubuklat.

Isang kahig, isang tuka,

Nakagisna’y asin at mantika.

Buhay ay malayo sa kabihasnan

Barya lang ang kaligayahan.

Maharlika ay mapanglait

Tingin sa dukha ay bubwit,

 Kaya namutawi sa labi ko,

Bukas di na luluha ng bato.

Sabi sa pamilya,wag mag-alala

Akong panganay ang siyang bahala.

Sipag at tiyaga ang ipupuhunan

Upang makaahon sa  kahirapan.

Sa umaga’y nagsusunog ng kilay,

Sa gabi’y naghahanap buhay.

Hirap at pagod ay di alintana,

Makuha lang inaasam na diploma.

Pagkabigo’y wala sa bokabularyo,

Kahit kamay ay puno na ng kalyo.

Kahit ilang bagyo ang dumating,

Rurok ng tagumpay ay mararating.

Kung iisipin mong ika’y sawi

Sa buhay ika’y di magwawagi.

Datapwat sa buhay maging malakas

Para matanaw ang magandang bukas.

Binhing itinanim sa wakas nagbunga,

Ginhawang inaasam abot-kamay na.

Diplomang nais ay nakamtan

Kaligayaha’y walang mapagsidlan,

 Unti-unting lumipas ang panahon

At unti-unti ring umaahon.

Ang dating sadlak sa hirap

Ngayo’y tumatamasa ng sarap.

Sa buhay ay di nagkuskos balungos,

Pagkat alam kong nariyan ang Diyos.

Ang pamilya ang naging inspirasyon ko

Ngayo’y mahusay na mestro sa Filipino.